Ara sıra yaptığımız at binme faliyetimiz yavaş yavaş tutku olma yolunda gibi görünüyor. Artık midilli yetmez oldu. Zar zor ikna ettiğimiz de ise düz gezi kesmiyor bizi. Eller arkada, iki yanda, engel atlama, koşma derken iyiden iyiye ata sarmaya başladık. Oyuncakçıda barbi den başka birşey görmeyen Duru en son oyuncak at ile çıktı dükkandan. Hem de kişniyor atımız :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder